——-Een interview door Maarten Verhelst——–
Op een ijskoude avond in februari ontmoet ik Omid Malik Khel in Nieuw Gent, de wijk ten zuiden van het stadscentrum waar het gemiddelde inkomen niet erg hoog ligt. Circusplaneet geeft er sinds 2019 circuslessen in basisschool De Panda. Wibbe Pompe coördineert, Omid assisteert. Op het eerste gezicht hebben we te maken met een vlotte, hippe jongeling zoals er duizenden rondlopen in Gent. Maar schijn bedriegt. Omids verhaal is in weinig te vergelijken met het leven dat wij, telgen van de westerse middenklasse, doorgaans kennen. Mooi meegenomen: deze übervriendelijke Afghaan van 20 spreekt quasi foutloos Nederlands, ook al woont hij nog maar een dikke twee jaar in Gent.
“Ik heb drie broers en vijf zussen. Ik ben de oudste. Tot 2018 woonden we in Jalalabad, een middelgrote stad in het oosten van Afghanistan. Ik heb niet anders dan oorlog gekend in mijn jeugd. Altijd problemen, altijd bommen die vielen. Ik zie de mensen zonder voeten of handen nog zo voor mij. Op school was er niks: geen boeken, geen plaats om te leren, geen stoelen of tafels, niks. Ontbijten deden we op de grond. Buiten waren de bommen.”
“Mijn vader werkte voor de politie in de hoofdstad Kabul. Hij werd constant lastiggevallen en geïntimideerd door de Taliban. Hij kreeg regelmatig brieven waarin hij met de dood bedreigd werd. Het was niet langer houdbaar. In 2015 is hij naar België gevlucht. Helemaal te voet van Afghanistan, meer dan 7.000 kilometer. Hij heeft er zes, zeven maanden over gedaan. Eenmaal in België werd hij erkend als politiek vluchteling, waardoor hij een visum kreeg en ons kon laten overplaatsen.”
“Toen ik nog maar net in Gent op school zat, gingen we naar een festivalletje in De Centrale. Daar zag ik een show van Circusplaneet. Wibbe trad op. Je moet weten dat ik in Afghanistan al zeven jaar met circus bezig was; ik gaf circuslessen en speelde mee in circusshows van the Mobile Mini-Circus for Children en the Afghan Educational Children’s Circus. Mijn leerkracht wist dat, dus die begon te praten met Wibbe. Zo is de bal aan het rollen gegaan. Eerst mocht ik mee de community training begeleiden met Eve en Wibbe, en nu begeleid ik hier de lessen in Nieuw Gent. Ik ben een echte member van Circusplaneet.”
“Ik ben moslim. Ik rook niet en drink geen alcohol. Heel gezond! Vijf keer per dag moeten we bidden. Er zijn trouwens veel moskeeën in Gent. Nu met corona is alles anders, maar normaal gezien is dat echt een levendige bedoening; elke vrijdag ontmoet ik er mijn vrienden van school, van de cricket, … Da’s echt leuk. Ik hoop dat het vaccin gaat werken en dat we snel weer met z’n allen naar de moskee mogen.
“Later wil ik drie of vier kinderen. Voor Afghanen zijn grote gezinnen doodnormaal, iedereen heeft minstens zes kinderen. Iedereen woont en werkt ook samen. Al het geld dat verdiend wordt, gaat in de gezinspot. De vader is een echte pater familias, hij is baas over die pot. Ja, het is totaal anders dan hier, waar je van jongs af aan gestimuleerd wordt zelf geld te verdienen en je eigen leven op te bouwen. Bij ons is het minder individualistisch.”
“Misschien, als corona het toelaat, kan ik deze zomer voor het eerst terug naar Afghanistan, op bezoek bij mijn grootouders. Zij zijn daar gebleven. Ik heb ze in al die jaren niet gezien, behalve af en toe via internet. Ik kijk er ook enorm naar uit om al mijn oude vrienden terug te zien. Ik mis ze nog elke dag. Misschien kunnen we gaan zwemmen in de rivier, net zoals vroeger, op dagen dat er geen bommen vielen.”
OMID IN ZEVEN VRAGEN
Favoriete circusdiscipline?
Ik hou van acrobatie, jongleren, parkour, piramide, gymnastiek. Ik hou ervan om aan kinderen les te geven. Ik leer veel van hen! Ze zijn heel goed voor mijn Nederlands.
Andere passies?
Naast circus is cricket mijn grote passie. Cricket is een belangrijke sport in Afghanistan. In mijn eerste jaar hier zat ik in het U-19 team van België. Ik hoop dat ik volgend jaar naar het nationale team kan doorstromen, daarvoor moet je minstens drie jaar in een Belgische club spelen. Ik speel voor de Gent Cricket Club.
Opleiding?
Momenteel volg ik de opleiding automechanica en carrosserie. Ik heb nog tweeënhalf jaar te gaan. Mijn jongere broer volgt het ook. Later gaan we samen bij mijn nonkel werken, die is garagist.
Corona?
Ja, da’s wel een beetje moeilijk. Altijd mondmasker in de les, in de sport, … Ik mis mijn vrienden, mijn familie, we kunnen met moeite afspreken. Ik hoop dat het snel overgaat.
Lievelingsmuziek?
Indische en Iraanse rap. De Nederlandstalige hiphop versta ik nog niet goed genoeg.
Favoriete Netflixserie?
Tv, films, Netflix, … daar heb ik geen tijd voor. Ik sta op om 6u30, eerst bidden, dan eten, naar school, daarna sport of circus, dan pas naar huis, eten en slapen. In Afghanistan hadden we 2 à 3 uur per dag elektriciteit, we zijn het dus gewoon om geen tv te kijken.
Dromen?
Ik wil niet te ver vooruit kijken, niet te veel dromen. We hebben het goed hier, de winkels zijn dichtbij, het openbaar vervoer functioneert en vooral: er is geen oorlog. Ik ben mijn leven hier aan het opbouwen. Mijn Nederlands gaat beter, ik werk voor Circusplaneet, ik studeer hier, ik speel cricket. Ik wil altijd in Gent blijven wonen. Het kan alleen maar beter worden.
Wil je na het lezen van dit interview meer weten over Mobile Mini-Circus for Children (MMCC) en de locale partnerorganisatie: the Afghan Educational Children’s Circus (AECC) ? Meer info vind je hier.